آن مـقـتـدا كه هـستی دارد قـوام از او            خورشید و ماه نـور گرفـتند وام از او

آن پنجمین امام كه معصوم هفتم است            دارد حـریـم كعـبـۀ دین احـتـرام از او

دریا شكاف علم و یقـین «باقرالعلوم»            ماهی كه شرمگین شده بدر تمام از او

او باغبان علم و فضیلت شد و به جاست            آن گـلـشنی كه یافته فـیض مدام از او

گـل‌های بـاغ معـرفت و بـوستان عـلم            دارند رنگ و جلوه گری هر كدام از او

روشن چراغ دانش و بینش ز نور اوست            دارد حیاتِ عـلم و فضیلت دوام از او

دانش به حُسن مـطلـع او گـفت آفـرین            بینش رسیده است به حُسن ختام از او

بطحا شده است باغ بهشت از ولادتش            یثرب شده است روضۀ دارالسلام از او

در گــردش مــدار، فــروغ امــیــد را            منظـومه‌های عشق گرفـتـند وام از او

تا رهـنـمای خـلـق شـود در ره نجـات            بـالله گـرفـتـه بـود خــدا الــتـزام از او

قـولش هماره قـول رسـول كـریـم بود            شد جـلـوۀ حـدیث نـبـی مـستـدام از او

این آفتاب عشق كه سوی دمشق رفت            گفـتی گـرفت روشنی روز شام از او

بـزم هـشـام بود به شام و گـمـان نـبود            دعوت كند به «سَبق رِمایه» هشام از او

هرچند عذر خواست ز پرتاب تیر و خواست            تا حـكـم انـصراف بگـیـرد امـام از او

اما هـشـام بر سخـن خـود فـشـرد پای            تیـر و كـمـان گرفـت امام هـمام از او

تیر و كمان گرفت و هدف را نشانه رفت            تا ضرب شست بنگرد و اهتمام از او

فضل و بزرگواری آن مظهـر گذشت            راضی نشد كه خصم شود تلخ كام از او

تیر نخست چون به هدف كارگر فـتاد            پـروانـه یـافـتـنـد یـكـایـك سـهـام از او

می‌دوخت تیر را به دل تیر در هـدف            بود از خدای نصرت و سعی تمام از او

آماج تیر شد چو هـدف شد بر آسـمان            تجـلیـل بی‌مبالـغـۀ خاص و عام از او

این است رهبری كه بهر لحظه قدسیان            در عرش می‌برند به تقدیس نام از او

همراه اوست عـطـر شهـیـدان كـربـلا            خـیـزد هـنـوز رایـحـۀ آن قــیـام از او

«جابر» سلام ختم رُسل را به او رساند            با گوش جان شنـید جواب سلام از او

از سعی او گرفته صفا، مروه و صفا            بر جای مانده حرمت بیت الحرام از او

از صد هزار بوسۀ خورشید خوشتر است            خـال سیـاه كعـبـه و یك اسـتـلام از او

اصحاب معـرفـت به ادب گـرد آمـدند            باشد كه بـشنـوند حـدیث و پـیـام از او

گوهرفشان به خدمت او طبع حمیری است            شعر «كمیت» یافته قدر و مقام از او

در ساحـل غـدیـر ولایت نـشـسـتـه‌انـد            آنان كه چون «فُضیل» گرفتند جام از او

رو تشنگی بجوی «شفق» گر امید توست            جامی ز حوض كوثر و شرب مدام از او